Encycliek “Laudato si'”: de belangrijkste fragmenten gekozen door “La Croix”

Mijn oproep: De dringende uitdaging om ons gemeenschappelijke thuis te beschermen, omvat de zorg om de hele menselijke familie te verenigen in de zoektocht naar duurzame en integrale ontwikkeling, omdat we weten dat dingen kunnen veranderen. De Schepper laat ons niet in de steek, komt nooit terug op zijn liefdesplan en heeft er nooit spijt van dat Hij ons geschapen heeft. De mensheid heeft nog steeds het vermogen om samen te werken aan de bouw van ons gemeenschappelijke thuis.

Ik wil iedereen begroeten, aanmoedigen en bedanken die zich in de meest uiteenlopende sectoren van de menselijke activiteit inzet voor de bescherming van ons gedeelde thuis. Degenen die zich krachtig inzetten om de dramatische gevolgen van milieudegradatie voor het leven van de allerarmsten ter wereld het hoofd te bieden, verdienen bijzondere dank. Jongeren roepen ons op tot verandering. Ze vragen zich af hoe het mogelijk is om te beweren een betere toekomst op te bouwen zonder te denken aan de milieucrisis en het lijden van de uitgeslotenen" (nr. 13).

"Technologie, verbonden met de financiële sector, die beweert de enige oplossing voor problemen te zijn, is doorgaans niet in staat het mysterie van de vele relaties tussen dingen te doorzien en lost daarom soms het ene probleem op door een ander te creëren." "Het moderne antropocentrisme heeft uiteindelijk de technische rede boven de realiteit gesteld. Het leven wordt overgelaten aan omstandigheden die door technologie worden bepaald, begrepen als het belangrijkste middel om het bestaan ​​te interpreteren" (nr. 20).

“(…) Wanneer we een visie op de natuur uitsluitend als een object van winst en belang voorstaan, heeft dat ook ernstige gevolgen voor de samenleving. De visie die de willekeur van de sterkste consolideert, heeft immense ongelijkheden, onrechtvaardigheden en geweld in de hand gewerkt voor het grootste deel van de mensheid, omdat de hulpbronnen uiteindelijk toebehoren aan degene die het eerst arriveert of aan degene met de meeste macht: de winnaar krijgt alles. Het ideaal van harmonie, rechtvaardigheid, broederschap en vrede dat Jezus voorstaat, is de antithese van een dergelijk model… ' Zo mag het onder jullie niet zijn: integendeel, wie onder jullie groot wil worden, moet jullie dienaar zijn' (Mt. 20,25-26)” (nr. 82).

“(…) Een integrale ecologie vereist een openheid voor categorieën die de taal van wiskunde of biologie overstijgen en ons leiden naar de essentie van wat het betekent om mens te zijn. Net zoals dat gebeurt wanneer we verliefd worden op iemand… Deze overtuiging kan niet met minachting worden afgedaan als irrationele romantiek, omdat ze gevolgen heeft voor de meningen die ons gedrag bepalen.

Als we de natuur en het milieu benaderen zonder deze openheid voor verwondering en verbazing, als we in onze relatie met de wereld niet langer de taal van broederschap en schoonheid spreken, zullen we een houding aannemen van de overheerser, de consument of de pure uitbuiter van hulpbronnen, die niet in staat is grenzen te stellen aan zijn directe belangen. Aan de andere kant, als we ons innig verbonden voelen met alles wat bestaat, zullen soberheid en zorg voor bescherming spontaan opkomen. De armoede en soberheid van Sint Franciscus waren geen puur uiterlijke ascese, maar iets radicalers: een verzaking aan het transformeren van de werkelijkheid tot een puur object van gebruik en overheersing" (nr. 11).

"Wij zijn God niet. De aarde ging aan ons vooraf en werd ons gegeven." Dit stelt ons in staat te reageren op een beschuldiging tegen het joods-christelijke gedachtegoed: er wordt wel eens gezegd dat we, uitgaande van het Genesisverhaal dat ons uitnodigt om de aarde te "heersen" (Gen. 1:28), de wilde uitbuiting van de natuur zouden aanmoedigen door een beeld te schetsen van de mens als overheerser en vernietiger.

Dit is niet de juiste interpretatie van de Bijbel, zoals de Kerk die begrijpt. Hoewel het waar is dat wij christenen de Schrift soms verkeerd hebben geïnterpreteerd, moeten we vandaag de dag het idee dat absolute heerschappij over andere schepselen volgt, krachtig verwerpen, omdat we naar Gods beeld geschapen zijn en de opdracht hebben om de aarde te regeren. Het is belangrijk om de Bijbelteksten in hun context te lezen, met een adequate hermeneutiek, en te onthouden dat ze ons uitnodigen om de tuin van de wereld te "bewerken en te verzorgen" (Gen. 2:15).

Terwijl 'bewerken' ploegen, opruimen of bewerken betekent, betekent 'bewaren' beschermen, bewaken, behouden, verzorgen en bewaken. Dit impliceert een relatie van verantwoordelijke wederkerigheid tussen mens en natuur. Elke gemeenschap kan uit de overvloed van de aarde putten wat ze nodig heeft om te overleven, maar ze heeft ook de plicht om deze te beschermen en de voortdurende vruchtbaarheid ervan voor toekomstige generaties te waarborgen; want uiteindelijk 'is de aarde van de Heer' (Ps. 24:1), "de aarde en al wat erop is" behoren Hem toe (Deut. 10:14). Daarom wijst God elke aanspraak op absoluut eigendom af: " De aarde zal niet verkocht worden zonder verlies van alle rechten, want de aarde is van Mij, en jullie zijn slechts vreemdelingen en gasten voor Mij" (Lev. 25:23) (nr. 67).

Waarom in deze tekst, gericht aan alle mensen van goede wil, een hoofdstuk opnemen dat verwijst naar geloofsovertuigingen? Ik ben me ervan bewust dat sommigen op politiek en filosofisch gebied het idee van een Schepper krachtig afwijzen, of het zo onbelangrijk vinden dat ze de rijkdom die religies kunnen bieden voor een integrale ecologie en voor de volledige ontwikkeling van de mensheid, naar het rijk van het irrationele verwijzen. Op andere momenten worden ze beschouwd als een subcultuur die slechts getolereerd moet worden. Wetenschap en religie, die verschillende benaderingen van de werkelijkheid bieden, kunnen echter een intense en vruchtbare dialoog met elkaar aangaan" (nr. 62).